ทำอย่างไร ถึงเป็นคนที่มีบุญมาก ลองอ่านแล้วทำตาม

ทำอย่างไร ถึงเป็นคนที่มีบุญมาก ลองอ่านแล้วทำตาม

เราคนทุกคนที่เกิดมานั้น ล้วนมีการดูแลอบรมสั่งสอนที่แตกต่างกัน เขาว่ากันว่าการที่เราเกิดมาเป็นมนุษย์นั้น ถือว่าเป็นผู้ที่มีบุญมากๆ แต่เราจะรู้ได้อย่างไรว่าตัวเรานั้นเป็นผู้ที่มีบุญมากเพียงใด เราอยากให้อ่านบทความนี้ดูค่ะ

เป็นคนมีบุญอย่างง่ายๆ

ใครคือคนที่มีบุญมาก……ท่านเองก็อาจมีบุญมากได้ด้วยการฝีกฝน

คนที่ทำทานมาก…อาจไม่ใช่คนที่มีบุญมากเสมอไป

คนที่มีศีลมาก…ก็อาจไม่ใช่คนที่มีบุญมาก

แลคนที่ทำสมาธิมาก.…ก็อาจไม่ใช่คนที่มีบุญมากเช่นเดียวกัน

คนที่ทำทานมาก..อาจเป็นเพียงคนที่รู้จักเสียสละมาก

แต่ถ้า ในชีวิตประจำวัน นั้น…..ยังเป็นคนที่ขี้หงุดหงิดขี้บ่น

รู้สึกว่ามีแต่เรื่องที่ไม่น่าพอใจ….มีแต่เรื่องกวนใจมารบกวน

มีแต่สิ่งที่ไม่น่าพอใจมาให้ได้พบเห็น…มีแต่ความทุกข์ใจ…

จะถือว่าเป็นคนมีบุญมากได้อย่างไร

คนที่คิดว่ามีศีลมาก..ทำสมาธิมาก…ก็ไม่แตกต่างกันมากนักดอก

เพราะถ้าในชีวิตประจำวันนั้น…ยัง

เป็นคนที่ขี้หงุดหงิดขี้บ่น.…รู้สึกว่ามีแต่เรื่องที่ไม่น่าพอใจ

มีแต่เรื่องกวนใจมารบกวน…มีแต่สิ่งที่ไม่น่าพอใจมาให้ได้พบเห็น

มีแต่ความทุกข์ใจ…จะถือว่าเป็นคนมีบุญมากได้อย่างไร

แต่ ก็ยังดีที่ได้สะสมอริยทรัพย์ไว้ใช้ในโลกหน้า

เพียงแต่ในโลกปัจจุบัน ย่อมถือว่า…ท่านยังไม่มีบุญมากจริง

คนที่มีบุญมาก คือ…คนที่สบายใจง่าย..อยู่ที่ไหน ในเวลาใด

ก็สุขง่าย…ทุกข์ยาก…มีแต่ความเบาจิต

เบาใจ…ปลอดโปร่งโล่งสบาย

ท่านล่ะเป็นเช่นว่าหรือยัง ??

คนที่สามารถจ่ายค่าอาหารแพงๆ..ในร้านดีร้านดัง

แต่ยังปล่อยให้ตัวเองหงุดหงิด..กับบริการ หรือเรื่องอะไรที่ไม่ได้ดั่งใจ

อาจเรียกได้ว่า..เป็นคนมีสตางค์

มาก…แต่ยังไม่ใช่คนมีบุญมากจริงๆ

คนที่มีบุญมากจริงๆนั้น..มักจะอยู่ง่ายกินง่าย.ปรับตัวได้ง่าย

ไม่ค่อยถือสาอะไรมากมายให้เป็นทุกข์

อะไรที่เป็นทุกข์….ก็เพียงรู้ว่าเป็นทุกข์….แต่..ไม่นำทุกข์มาแบก

คนที่มีบุญมากจริงๆ..มักไม่ค่อยถือตัวถือตน

เข้าใจว่าสรรพสิ่งล้วนแต่เป็นสิ่งสมมุติ.ไม่มีอะไรที่ยั่งยืนถาวร

มีเกิดแล้ว…ตั้งอยู่..ในที่สุดก็ดับไป…มีความรู้สึกปล่อยวาง

มากกว่าเอามาแบกทับถมตัวเองให้เป็นภาระหนักตลอดเวลา

คนที่มีบุญมากจริงๆ……มักไม่คิดว่าตนเองพิเศษ

อะไรกว่าใคร..ในทางตรงกันข้ามเขาจะรู้สึกขอบคุณ

เวลาที่ใครทำอะไรให้.ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่

จนรู้สึกว่าตนเองเป็นคนโชคดี ….แม้ถึงคราวที่ต้องประสบกับเหตุการณ์ใดๆที่ไม่ดี

ก็ยังเห็นเป็นบทเรียน…หรือยังพอเห็นด้านดีได้อยู่…หรือ มักมองเห็นด้านบวกได้เสมอ

คนที่มีบุญมากจริงๆ….ไม่จำเป็นต้องมีอะไรเพียบพร้อมหรือดีพร้อม

ถึงกระนั้น..เขาก็ไม่รู้สึกต่ำกว่า หรือสูงกว่าใคร…ดีกว่าใครหรือเลวกว่าใคร

ฉลาดกว่าใคร…หรือโง่กว่าใคร

เพราะเขาให้เกียรติความเป็นคนของทุกคนรวมทั้งตนเอง

จึงไม่นำตนเองไปเปรียบเทียบกับใคร….หรือนำใครมาเปรียบเทียบกับตนเอง

ถึงกระนั้น…เขาก็ยินดีรับฟังคำแนะนำจากผู้อื่นโดยไม่หลงเป็นเหยื่อคำสรรเสริญและคำนินทา

คนมีบุญมากจริงๆ…มองไปที่ไหน..เมื่อใด

ได้ยินอะไรก็สบายอกสบายใจ..เพราะเข้าใจความเป็นเช่นนั้นเอง…ของทุกๆชีวิต

เห็นคนได้ดี..ก็รู้ว่าเขาคงเคยทำสิ่งดีๆมาก่อน

เห็นคนลำบากที่พอช่วยเหลือได้

ก็ช่วยไปตามกำลัง…อะไรที่เกินกำลัง.ก็ไม่ปล่อยให้ตนเองว้าวุ่น กังวล ทุกข์ร้อนใจไปกับสิ่งนั้น

เข้าใจดีว่า…ทุกคนมีกรรมเป็นของตนเอง..มีกรรมเป็นมรดก

แต่ละคน…ย่อมเป็นไปตามกฎแห่งกรรมที่ตนได้เคยกระทำ

ไม่ทำสิ่งที่ไม่ดี…ละอายชั่วกลัวบาป

ทำสิ่งที่ดีๆ…..หาเวลาทำจิตให้ผ่องใสด้วยการมีสติในการปฏิบัติธรรม

โดยทำในที่ใดๆก็ได้…..ไม่จำเป็นต้องไปทำที่วัด …หรือ ที่สำนักปฏิบัติธรรมใดๆ

ทำที่บ้านก็ได้…ทำได้ในทุกแห่ง…..ด้วยความมีสติในปัจจุบันขณะ

พวกเราทุกคน……สามารถฝึกฝนอบรมตนเองให้เป็นคนที่มีบุญมากดังกล่าวได้

เป็นเรื่องปัจจัตตัง……ที่รู้ได้เฉพาะตน

คนที่ทำการฝึกฝนตนเองให้เป็นคนมีบุญมากก่อนตายได้ทุกคน

ขออำนวยพรให้ผู้อ่านทุกท่านและ.…ผู้เรียบเรียงเป็นผู้สำเร็จในการมีบุญมากในชาติปัจจุบัน

ขอบคุณข้อมูลจาก  : คิดเป็น